# Μνήμες από την επιστράτευση του 1974
@ Θερμιώτες επίστρατοι τον Ιούλιο του 1974 .Μία από τις φωτογραφίες, που ψηφιοποιήσαμε φέτος στα πλαίσια του προγράμματος "Ψηφιοποιώ την ιστορία του τόπου μου (Αρχείο Δημήτρη Καμενή). Η στάση των σωμάτων, τα χαμόγελα συγκατάβασης και οι αλλοπρόσαλλες εξαρτύσεις που φέρουν, αντανακλούν την τραγική κατάσταση στην οποία βρέθηκε τότε ο τόπος.
@ Οι Τούρκοι έχουν εισβάλλει στην Κύπρο και έχουν αρχίσει να καταλαμβάνουν εδάφη του νησιού. Η χούντα, που κυβερνούσε τότε κήρυξε γενική επιστράτευση, αλλά όπως αποδείχτηκε ..."ο βασιλιάς ήταν γυμνός". Το χάος ήταν απερίγραπτο, τα εφόδια δεν επαρκούσαν και γενικότερα η ανετοιμότητα για την άμυνα της χώρας ήταν πλήρης. Γι΄ αυτό και το καθεστώς που κυβερνούσε τότε, κατέρρευσε μέσα σε λίγες ώρες σαν χάρτινος πύργος .....
@ Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία του Γιώργο Σταυρινού, Μυτιληνιού φοιτητή τότε στο Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης για τα γεγονότα. Την παραθέτουμε :
@ Σάββατο 20 Ιουλίου του 1974. Ξύπνησα στη Θεσσαλονίκη, στις 10 το πρωί και βγήκα να πάρω ένα γάλα-κακάο από το ψιλικατζίδικο. Ο ψιλικατζής είχε βάλει το ράδιο και ακούγονταν εμβατήρια και συνθήματα. Τι γίνεται ρε Χρήστο ; τον ρώτησα. Ο Χρήστος που ψεύδιζε λίγο μου λέει: Έγινε εεεεπιστράτευση ! Οι Τούρκοι κάνουν απόβαση στην Κύπρο.
@ Αφού έβγαλα τις τσίμπλες από τα μάτια μου, σκέφτηκα τι γίνεται και το θα απογίνω στη Θεσσαλονίκη, ανασφαλής και μάλλον χωρίς αρκετό χαρτζιλίκι. Έξω στο δρόμο, φορτηγά με πολίτες μισοντυμένους στα στρατιωτικά στις καρότσες τους πήγαιναν και ερχόταν.. Στα πλάγια της καρότσας πολλοί έγραφαν : πάμε για την Πόλη! Γενικά υπήρχε τρεχαλητό αλλά και …βουβαμάρα!
@ Μπήκα όπως-όπως το βράδυ στο (πλοίο) «ΣΑΠΦΩ» να γυρίσω στη Μυτιλήνη. Σε όλο το ταξίδι οι επιβάτες του δρομολογίου ζούσαμε με την ανασφάλεια και το φόβο μη μας χτυπήσουν το πλοίο οι Τούρκοι. Και έφτασα Κυριακή απόγευμα στο χωριό.
@ Ο πατέρας 53 χρόνων επίστρατος σε ένα ύψωμα στη Στύψη. Στο χωριό άρχισαν οι σχολιασμοί , ο φόβος της παραμεθορίου, το πως προχωρούσαν οι Τούρκοι στην Κύπρο. Ήταν φανερός ο φόβος, αλλά και η αγανάκτηση, που απλωνόταν. Δεν ξεχνιέται αυτό το Σάββατο του Ιουλίου του 1974....