ΣΤΗ ΦΥΣΗ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΟΜΟΙΟΤΥΠΟ...ΟΛΑ, ΟΜΩΣ ΈΧΟΥΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΞΙΑ

Ένα αειφόρο σχολείο δεν μπορει, παρά να κάνει ό,τι είναι δυνατό για να υποστηρίζει έμπρακτα ττην συμπερίληψη μέσα σττην αγκαλιά της σχολικής κοινότητας.

Με αφορμή την 3η Δεκεμβρίου, η οποία έχει ανακηρυχτεί από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ως η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με αναπηρία, στο σχολέιο μας πραγματοποιήθηκαν σημαντικές δράσεις.. Η ημέρα αυτή αποτελεί μια σημαντική αφορμή για την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας και ειδικότερα των παιδιών σε θέματα που αφορούν τα άτομα με αναπηρία και τα δικαιώματα τους, καθώς και την ανάδειξη των δυνατοτήτων τους. Βασικός στόχος είναι η εξάλειψη κάθε διάκρισης και η διασφάλιση της ισότιμης συμμετοχής και ένταξής τους σε όλες τις πτυχές της ζωής, από την εκπαίδευση και την εργασία έως την κοινωνική δραστηριότητα αυτών των ατόμων.
Οι μαθητές του Ε΄2 παρακολούθησαν μια σχετική ταινία με στόχο την ευαισθητοποίηση τους γύρω από το θέμα, ώστε να κατανοήσουν ότι η αναπηρία δεν είναι ασθένεια, αλλά αποτελεί μια πρόκληση για τη σημερινή κοινωνία, η οποία πρέπει να καταστεί πιο προσβάσιμη και χωρίς αποκλεισμούς. Στη συνέχεια, οι μαθητές σχεδίασαν μια κατασκευή με το αποτύπωμα του χεριού τους, για να μας υπενθυμίσουν ότι όλοι μαζί, έχουμε την υποχρέωση να χτίσουμε μια κοινωνία όπου κάθε άτομο, ανεξαρτήτως ικανοτήτων, μπορεί να ζει με αξιοπρέπεια.
Επίσης, η Δ' τάξη ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τον αυτισμό. Αφού είδαν το βίντεο "ο αδελφός μου από το φεγγάρι" , εντόπισαν χαρακτηριστικά του παιδιού στο βίντεο και έκαναν σχετική συζήτηση με τις δασκάλες τους. Τα παιδιά καταλάβαν πως πρέπει εμείς να μπούμε στον δικό τους κόσμο και όχι να προσπαθήσουμε να τους κάνουμε "σαν εμάς". Τότε, θα μπορούμε να εισπράξουμε πάρα πολλά, όλοι από όλους.
Επιπλέον, έγινε συζήτηση και για άλλες μορφές αναπηρίας (κινητικές, αισθητηριακές, κλπ) αλλά και για τα εμπόδια που θέτει η ίδια η κοινωνία στα άτομα με αναπηρία, καθιστώντας δύσκολη την ένταξή τους στην κοινωνία. Όλα τα παιδιά συμμετείχαν ενεργά στη συζήτηση και έδειξαν ιδιαίτερη ωριμότητα και ευαισθησία.
Παράλληλα, τα παιδιά του τμήματος ΣΤ' 1, αφού συζήτησαν για το συγκεκριμένο θέμα με τη δασκάλες τους και έχοντας κάνει αρκετές δράσεις ευαισθητοποίησης στο παρελθόν, βίωσαν και τα ίδια πώς είναι να μην βλέπει κάποιος, μέσω μιας δραστηριότητας στην αγγλική γλώσσα. Σε αίθουσα με τα θρανία στους τοίχους, τα παιδιά σε ζευγάρια, έπαιξαν το παιχνίδι "trust me", δίνοντας οδηγίες στα αγγλικά, στα παιδιά που είχαν δεμένα τα μάτια τους. Τους φάνηκε πολύ περίεργο να μην βλέπουν, διαπίστωσαν όμως πως είχαν πολύ ανεπτυγμένες τις άλλες αισθήσεις τους κι ότι, τελικά, είναι πολύ ωραίο να εμπιστεύεσαι κάποιον... τυφλά!!!