Παραμύθια με το νερό

                                  ΝΙΤΣΑ Η ΣΤΑΓΟΝΙΤΣΑ του Κωνσταντίνου Β.

Μια φορά κι έναν καιρό η Νίτσα η σταγονίτσα ζούσε με την οικογένειά της σε ένα σύννεφο ψηλά στον ουρανό.

Μια φθινοπωρινή μέρα που έβρεχε, έπεσε ένας κεραυνός πάνω στα σύννεφα και η Νίτσα η σταγονίτσα έπεσε από το σύννεφο.

Έτσι βρέθηκε πάνω σ’ ένα δέντρο. Ήταν πολύ ωραία εκεί. Άκουσε πολλές ιστορίες από τα πουλιά που κελαηδούσαν και από τα δέντρα όταν φυσούσε ανάμεσά τους ο βοριάς. Αισθανόταν πολύ χαρούμενη που άκουγε όλες αυτές τις ιστορίες. Πώς να μάθει κανείς τον κόσμο; Μόνο μέσα από όμορφες ιστορίες, σαν παραμύθια…!!!

Όμως δεν έμεινε πάνω στο δέντρο για πολύ. Κάποια στιγμή γλίστρησε και βρέθηκε μέσα σ’ένα ποτάμι. Μέσα στο ποτάμι κυλούσε αργά μαζί με άλλες σταγόνες που γνώρισε εκεί.

Μέσα στο ποτάμι να δεις ιστορίες. Νεράιδες, Νηριήδες, Νύμφες των ποταμών τριγύριζαν και κυλούσαν μέσα του, ψιθυρίζοντας ιστορίες για σύννεφα, κεραυνούς, θεούς και ανθρώπους.

Μετά από λίγες ώρες ταξίδι, ανάμεσα από βουνά, κοιλάδες και δάση έφτασε σ’ ένα υδραγωγείο. Χιλιάδες, εκατομμύρια σταγόνες κλεισμένες μέσα εκεί έτοιμες να προσφέρουν τη χρησιμότητά τους στους ανθρώπους.

Η Νίτσα η σταγονίτσα περνώντας μέσα από σωλήνες έφτασε στη βρύση του σπιτιού μου.

Την ίδια ώρα άνοιξα τη βρύση για να ποτίσω τα λουλούδια και η Νίτσα η σταγονίτσα έπεσε πάνω στην τριανταφυλλιά μου, κάνοντας πιο έντονο το κόκκινο χρώμα της.

Εκείνη έγειρε απαλά το κεφάλι της προς το χώμα της γλάστρας που ήταν φυτεμένη ψιθυρίζοντας ένα μεγάλο «ευχαριστώ»

Έτσι το ταξίδι της Νίτσας της σταγονίτσας έφτασε στο τέλος του.